โลกใบเดียวกันนี้ ก็มีคนอย่างเราอยู่

ก้าวย่างแห่งการเปลี่ยนแปลงศักราชได้วนเวียนมาถึงอีกครั้ง เนื่องจากเป็นช่วงเวลาที่เกิดขึ้นซ้ำๆ เป็นประจำทุกปี แน่นอนว่าสิ่งเดิมๆ ที่เราเคยสัมผัสก็คือความรู้สึกตื่นเต้นนั้นยังคงมีอยู่ทุกปี เพราะเรามีความรู้สึกว่าจะได้ก้าวพ้นอะไรบางอย่าง เพื่อการเริ่มต้นสิ่งใหม่ หรือเพื่อแก้ไขสิ่งเดิมที่เคยทำมา

ก็ขอกล่าวคำสวัสดีปีใหม่แด่ชาว ม้งเอเชีย ทุกท่านครับ ..Nyob zoo xyoo tshab os phooj ywg Hmoob Asia.

ก้าวแรกของศักราชใหม่ก็อยากสรรหาแต่เรื่องราวดีๆ มาให้พวกเราได้อ่านกัน จึงเป็นที่มาของหัวข้อเรื่อง “โลกใบเดียวกันนี้ ก็มีคนอย่างเราอยู่” ซึ่งเราในที่นี้ก็คือม้งเรานั่นเอง แม้ทุกวันนี้พวกเราจะมีทัศนคติบวกกับตัวพวกเราเองมากขึ้น แต่ก็ยังพบเห็นอาการตัดพ้อต่อว่าความเป็นม้งอยู่ บางคนก็ยังพยายามยกหางตังเอง (ม้ง) ว่าดีอย่างนั้น ดีอย่างนี้ มีความสามารถอย่างนั้นอย่างนี้ โดยแท้จริงแล้วคนพูดก็ยังแฝงไว้ด้วยปมด้อยอะไรบางอย่าง ..หรือที่เค้าเรียกว่าการหัวเราะกลบเกลื่อนนั่นเอง

EdiTor และคุณลุงท่านหนึ่ง ..ม้งรุ่นสู่รุ่น

วันนี้เราจะมามองตัวตนของพวกเรา (ม้ง) อย่างเรียบง่าย ไม่ปรุงแต่ง ไม่สรรหาคำเพื่อมาเยินยอ แต่เราจะมองเพียงแค่ว่าเราคือ ม้ง และม้งคือคนกลุ่มหนึ่งบนโลกใบนี้ ..เรามีตัวตนอยู่จริง

หลายคนอาจจะแย้งว่า “..ถ้ามองได้ง่ายๆ อย่างนั้นก็ดีน่ะสิ เพราะชีวิตจริงที่พบเห็น สังคมรอบข้างยังมอง ม้ง เราว่าเป็นพวกคนป่าคนดอยอยู่เลย”

คนป่าคนดอย ถ้าถามผม ผมยอมรับได้นะ ที่จริงแล้วผมภาคภูมิใจด้วยซ้ำ เพราะอะไรน่ะหรือ ก็เพราะว่ามันคือความจริงน่ะสิ ปู่ย่าตายายผมเคยอาศัยอยู่ตามป่าเขา และพ่อแม่ผมก็เคยอยู่ที่นั่นมาก่อน มีเหตุผลอะไรที่เราจะปฏิเสธรากเหง้าของตัวเอง ..แม้แต่ตัวผมเองยังเคยใช้ชีวิตยามเด็กตามป่าเขาเลย ถึงตอนนี้ก็ยังใฝ่ฝันที่จะกลับไปใช้ชีวิตที่นั่นอีก

บางครั้งเราให้ความสำคัญกับเรื่องความเด่นด้อยทางเชื้อชาติมากไป จนเราหลงลืมไปว่าเรากำลังทำอะไรอยู่ และเราทำได้ดีพอหรือยัง ..เพราะนั่นคือสิ่งที่จะทำให้มนุษย์เราแตกต่างอย่างแท้จริง

ก็เหมือนกับเรื่องที่ม้งเรามักจะพูดไม่ชัด พอพูดไม่ชัดแล้วก็ไม่กล้าแสดงออก ปล่อยให้โอกาสต่างๆ ลอยมา แล้วก็ลอยจากไป เพราะเรามัวแต่ไปให้ความสำคัญกับเรื่องที่เราพูดไม่ชัด โดยแท้จริงแล้วหากเรามีความรู้ความสามารถ ก็ไม่มีเหตุผลอะไร ที่จะปล่อยให้เรื่องพูดไม่ชัดมาเป็นอุปสรรคต่อความก้าวหน้าของเรา

ก็เหมือนอย่างที่คุณตัน โออิชิ ได้พูดติดตลกไว้ในทอล์กโชว์ “เดี่ยว เดี่ยว กับ ตัน” ว่า “ถ้าจะให้ผมแก้คำพูดไม่ชัดของผม ผมคงต้องได้กลับไปแก้คำอีกนับไม่ถ้วนตั้งแต่อดีตที่ผ่านมา ..ผมอายุห้าสิบเอ็ดแล้ว และจะขอตายไปทั้งๆ ที่พูดไม่ชัดแบบนี้แหละ”

คุณตัน เป็นบุคคลในโลกธุรกิจท่านหนึ่งที่ประสบความสำเร็จอย่างสูง แม้ว่าท่านจะพูดไม่ค่อยชัด

อาการพูดไม่ชัดของม้งเรา คือความจริงอย่างหนึ่งที่พวกเรามักจะรังเกียจกัน แต่สำหรับความจอมปลอมที่ผ่านเข้ามาและทำให้พวกเราหลายๆ คนหลงไหลได้ปลื้มนั้นกลับเป็นเรื่องที่เวลามีคนเข้าใจผิด คิดว่าเราเป็นพวกต่างชาติ เช่น จีน เกาหลี ญี่ปุ่น ..สิ่งนี้อาจเป็นความสุขแว๊บๆ ของพวกเราหลายคน

แต่สำหรับตัวผมแล้วไม่ เวลาที่ซื้อของแล้วถูกพ่อค้าแม่ค้าทักว่า Hello, sir. แว๊บแรกผมรู้สึกตัวลอย แล้วก็ตามมาด้วยความรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ ที่รู้สึกกระอักกระอ่วนก็เป็นเพราะความรู้สึกแว๊บแรกนั่นแหละ เพราะอาการตัวลอยนั้นเหมือนเรายอมรับกันกลายๆ ว่าเราไม่ใช่ม้ง นั่นคือเราหลงคิดว่าเราคือชาวจีน เกาหลี หรือญี่ปุ่น ..เราไม่ใช่ม้ง

ดังนั้นทุกครั้งที่ผมถูกทักว่า Hello! ผมจะบอกเค้าไปว่าผมเป็นคนไทย ถ้าเค้าถามกลับมาอีกว่าทำไมถึงพูดไม่ชัด ผมก็จะบอกเค้าไปว่าผมเป็นคนไทยเชื้อสายม้ง

แต่ถ้าฝรั่ง Hello..มา เราก็จำเป็นต้อง Hello..กลับ นะครับ ไม่ใช่เอาแต่บอกเค้าว่า “ผมเป็นคนม้ง” ..ไม่ใช่ทุกคนหรอกนะ ที่อยากรู้ว่าคุณเป็นคนม้ง

อย่าลืมว่าโลกใบเดียวกันนี้ก็ยังมีคนอย่างม้งเราอยู่ ฉะนั้นอย่าได้หลงลืมและละทิ้งตัวตนของเราไป ทำให้โลกใบนี้ยังคงมีเราต่อไป ..แต่ถ้าคุณคิดจะเปลี่ยนจาก “ม้ง” เป็น “ม้งที่มีกึ๋น” ก็ไม่ว่ากัน